مقدمه:

این روزها،‌ همۀ افراد شرکت ها و سازمان ها و با پروژه های انتفاعی و غیرانتفاعی شان، از چابک و اجایل دم می زنند. بعضی از آنها فقط نام اجایل یا چابک را شنیده اند و مدام تکرار می کنند که چابک باشید! اما انگار نیاز دارند که به عمق این واژه یا مفهوم آشنا شوند و صرفاً‌ تکرار و تداعی کردن این واژه کافی نیست. اجایل از پروژه های نرم افزاری شروع شد و با آن بستر ِتولید محصولات نرم افزاری متحول گردید اما پس از اندک مدتی،‌ بشر فهمید که می توان این رویداد مهم را به دیگر پروژه های غیر نرم افزار تعمیم داد. یعنی اینک شما می توانید هم در صنعت نرم افزار، پروژۀ‌ خود را شروع کنید،‌ اجرا و به همۀ مایل استون های خویش دست یابید و هم اینکه می توانید آستین بالا بزنید و در پروژه هایی همچون ساخت و تولید،‌ نفت و گاز،  انرژی،‌ توسعۀ پایدار و … کنشمند باشید و پروژه های چابک را احیا نمایید.

تازه این آغاز ِ ماجراست. پروژه های چابک با تیم های کوچک شروع می شدند و تأکید داشتند که تیم ها باید کوچک باشند و این دغدغه همیشه وجود داشت که سازمان های بزرگ، چگونه می توانند از مزیت تیم سازی چابک استفاده نمایند. این روزها اجایل آنقدر توسعه یافته است که می تواند نیاز همۀ سازمان ها را با هر قد و قامتی که هستند مرتفع نماید.

متناسب با نوع سازمان، سطح پروژه،‌ بلوغ و فرهنگ سازمانی می توان متدولوژی مطلوب اجایل را پیدا نمود و با آموزش و منتورینگ آن را در سطح سازمان پیاده سازی کرد. تقریباً در مورد متدولوژی های اجایل این جمله وجود دارد که آنها اغلب ساده هستند ولی استاد شدن در آنها سخت است. پس به نظر می رسد که در مورد اجایل شدن یا اجایل بودن نیاز به سختی، پشتکار،‌ صبوری و همت بالا است که باید کل تیم یا سازمان در جهت اهداف آن پروژه همسو شوند و در نهایت بتواند تمام تلاش خود را برای رسیدن به آنها به کار گیرند.